AffetmiyorumAffet Raskolnikov!

“Kapıyı açık unutmuşsun dostum” dedim, başının üzerinde tuttuğu baltaya aldırmadan, “İnsan bir iş yapacaksa önce kapıyı kapatır, ya birazdan bu tefecinin kardeşi Lizavetta gelirse ne olacak, nasıl hukuk okuyorsun sen, bu nasıl suç işlemek?”

“Haklısın da sen kimsin, nasıl girdin?”diye boğuk bir sesle höngürdedi Raskolnikov.

“Bak hala nasıl girdin diyor, kör müsün, kapıyı açık unutmuşsun işte…”

O sırada tefeci kadın, Raskolnikov kapıdan giren gizemli yabancıya baktığı için onun üzerine atılacak gibi olmuştu, gizemli yabancı hemen ileriye atılıp tefeci kadını yakaladı, her geçen an kollarının uyuştuğunu ve güçsüzleştiğini fark eden Raskolnikov, bunu görünce biraz rahatladı, en azından kapıdan giren yabancı onun yanındaydı, tefeci kadını tutmuştu ve kollarını biraz dinlendirebilirdi, baltayı hafifçe öne eğdiği halde iyice indirmeden tefeci kadını tutan gizemli yabancıya doğru dikkatle bakarak:

“Yardım mı edeceksin?”

“Gittiğin yol yol değil dostum, önce bırak şu elindeki baltayı, baltayla suç işlemek: ne kadar da hayvanca, hayvanlar yapmaz zaten bunu, onlara hakaret, Maurice Blanchot al, oku biraz, hangi devirde yaşıyorsun dostum, baltalı ilah mısın sen, doğru düzgün bir şey bulsaydın ya…”

“Ne yapsaydım?

“Önce bir ip getir de şu tefeciyi bağlayalım, koli bandı da olur!”

“Koli bandı mı, o da ne?”

“Tamam tamam,  sen bir ip bul şu tefeci kadının dolabından…”

Raskolnikov elindeki baltayı bırakmadan  tefeci kadının pencere kenarındaki dolabına doğru gitti, ipe benzer bir elbise askısı bulup, gizemli yabancıya doğru attı, gizemli yabancı tefeci kadının ellerini arkadan bağladıktan hemen sonra bayılan kadını yandaki koltuğun kenarına bırakırken Raskolnikov’a bakarak:

“Bu işi başka yoldan halledelim dostum, böyle giderse sen hem kendini hem de Sonya’yı yakacaksın…”

“Ya ne yapsaydım?”

“Bu işi mafyayla çözeceksin dostum, hazırlıklı geldim, sokağın karşı köşesinde mafyadan Lillipotti Lilonno hazır bekliyor, ona bir işaret yaptık mı buraya gelecek, tefecinin icabına bakacak…”

“Lillilotti mi, o da kim, bu gerçek adı mı?”

“Öyle, senin kadar gerçek diyelim, gerçek ismi Haydar bu arada…”

“Neden bunu yapıyorsun?”

“Çünkü seni gerçek suçla tanıştırmaya geldim.”

“Gerçek suç mu?”

“Gerçek suç dostum, bırak bu Ortodoks romantik suç işleme ayaklarını, mafya devletten de senden de güçlü artık, hayatın değişecek, dünyayı dolaşacağız seninle, o Porfiry Petroviç olacak polis şefi senden şüphelendiğine pişman olacak, gerçek suç estetiğini görecek, katıl bize; hem suç estetiğini öğren, hem de hayatını yakma; bırak bu işleri senin adamların yapsın, sen de hiç kimseye zarar vermeden dolaş ortalıkta, senatörlerle elçilerle yemek falan yersin, dünyayı dolaşırsın…”

AffetmiyorumAffet Raskolnikov! Böyle Napolyon olmak mı? Bir tefeciyi ortadan kaldırırsan, Raskolnikov olarak yapacağın tek şey kendini Raskolnikov olarak içeriye attırmak olur.

Tefeci kadın kendine gelince gizemli yabancı hemen onu omuzlarından tutup Raskolnikov’a bakarak;

“Napolyon olacaksın dostum, hala anlamadın mı, bir tefeciyi ortadan kaldırırsan, Raskolnikov olarak yapacağın tek şey kendini Raskolnikov olarak içeriye attırmak olur, ama bize katılırsan binlerce tefeciden haraç keser, istediğinde onların hepsini ortadan kaldırır ve gerçek bir Napolyon gibi yaşarsın, o baltayı indir artık elinden; başımı döndürüyorsun öyle orada dikildikçe, kadına baltayı indirsen ne olacak, kapıyı da açık bırakmışsın zaten…”

“Hadi baltayı indirmedim diyelim, sonra ne olacak?”

“Bak hala soruyor yahu, dostum sen geri zekalı mısın, kapı açık, birazdan bu tefecinin kızkardeşi Lizavetta içeri girmeyecek mi?”

“Doğru, onu hesaba katmamıştım…”

“Öyleyse çek şu kapıyı hemen…”

AffetmiyorumAffet Raskolnikov! Kapı neden açık, birazdan Lizavetta içeri girmeyecek mi?

Raskolnikov kapıyı kapatıp gizemli yabancıya bakarken:

“Burada mı kalacağız, ya Lizavetta gelirse?”

“O geldiğinde bunu düşünürüz dostum, önce şu tefeci vaziyetini çözelim…”

Tefeci kadın bağıracak gibi oldu, gizemli yabancı hemen dolaptan aşağıya sarkan bir elbise parçasını sol eliyle alıp kadının ağzını bağlarken;

“Etrafa baksana dostum, ne var ne yoksa topla…”

O sırada gizemli yabancının telefonu çalmaya başladı, bunca hengame arasında bu da nereden çıktı,  telefonu çıkarıp ışıklı ekranına baktıktan sonra Raskolnikov’a dönerek:

“Annen arıyor dostum, ne diyeyim?”

Gizemli yabancının elindeki ışıklı şeye tuhaf bakışlarla bakan Raskolnikov, bu konuşmadan doğru düzgün hiçbir şey anlamayarak, tedirgin bir sesle:

“Annem mi arıyor, nereden arıyor, o ne?”

“Bunun adı telefon dostum, dün gece bilinmeyen adresler servisinden anneni buldum, kuzenimin kullanmadığı telefonlar vardı, senin ülkede devrimden sonra bir devrim daha olunca kimse bu Motorola’ları kullanmadı, bunlardan ona da bir tane vermiştim, hatta Kardeşin Dunya’da da var, söyle sen önce, ne diyeyim onlara?”

“Ne bileyim, annemin sesi mi o gelen…”

“Amma soru soruyorsun dostum, sen ne var ne yok topla o halde, Rasko şu an derste, iki saat sonra arayın diyorum,” sonra telefonu sol kulağına doğru götürüp açma düğmesine bastıktan sonra:

“Merhaba hanımefendi, demek öğrendiniz bunları, zor değil bu meretlerle konuşması, sizin o telefonda helikopter oyunu da olacaktı, ayarların altından bakarsınız, şu an dersteyiz Rasko’yla, iki saat sonra görüşelim mi, yok Razumihin kafede şu an, o bu dersi almıyordu, Suç Hukuku dersi, biraz sıkıcı ama ne yaparsınız, sesimi fazla yükseltemem, telefon yasak derste, gerçekten mi, demek Dunya’nın talibi çıktı, evlendirmek istiyorsunuz, bunu hemen iletirim…”

Şaşkınlıkla ona doğru atılan Raskolnikov’un sağ kolunu tutarak:

“Tamam yarım saat sonra da olur, siz aramayın fazla yazmasın, biz dersten çıkınca sizi ararız…”

Telefonu kapattıktan sonra Raskolnikov’a bakarak:

“Kızkardeşin Dunya’yı evlendiriyorlarmış moruk, bu nasıl bir dünya yahu, hem de kiminle biliyor musun?”

Raskolnikov hiddetten deliye dönmüştü, kendini zor zapteden bir sesle:

“Kiminle evlendiriliyormuş?” diye sordu, sonra hiddet dolu gözlerle koltukta ona doğru bakan tefeci kadına doğru bakmaya başladı.

“Bunu sonra konuşalım, Haydar abiyi çağırıyorum şimdi, şu tefeciyi halledelim, birazdan Lizavetta gelecek zaten, burada kapana kısılıp kalmayalım…”

Tekrar telefonuna uzanır, kadife perdelerin aslı olduğu pencere kenarına gidip sokağın köşesine doğru bakarken:

“Alo Lillipotti, tamam Rasko öneriyi kabul edecek, sen kimseye görünmeden yukarı çık, kimseye görünmeden bir yolunu bul, buraya gel, olur onu da hazırla, dikkat et; alt katta boyacılar var…”

(Devamı Var )

AffetmiyorumAffet Raskolnikov! Alttaki şüphe unsurlarını izle azizim, sonrasında kısa bir dedektiflik çözümlemesi yapacağız.