AffetmiyorumAffet Raskolnikov! Ve Lizaveta Ivanovna.

“İki şişeden sonra sızmışım…” dedi Lillipotti yavaş adımlarla kapıya doğru ilerlerken, “Madem geldi, onu da tefecinin yanına gönderirim…”

Raskolnikov öylece hareketsiz duruyor, bir eliyle komodinin kenarına yaslanmış, Lillipotti’nin arkasından giden gizemli yabancıya bakıyordu…

Gizemli yabancı tam odadan çıkacaktı ki geriye doğru dönüp sol eliyle Raskolnikov’a gelmesine dair bir işaret yaptı.

Raskolnikov ne yapacağını şaşırdı, tefeci kadının boğulduğunu görmüştü bu odaya gelmeden önce, peki neden gizemli yabancı onu çağırıyordu, baltayı da içerideki odada unutmuştu. Kararsız adımlarla yatağın yanından geçerek gizemli yabancıya doğru yaklaşmaya başladı. Onun yaklaştığını görünce gizemli yabancı başını çevirdi ve diğer tarafa, tefeci kadının olduğu yana doğru bakmaya başladı.

  AffetmiyorumAffet Lizaveta!

Birden keskin bir çığlık duyuldu, bir kapı hızla kapandı, ardından Lillipotti’nin boğuk sesi duyuldu:

“Ne yapayım bunu?”

Raskolnikov, gizemli yabancının yanına gelip, onun sol yanından ileriye doğru baktığı zaman Lillipotti’nin Lizaveta’nın boğazına bir ip dolamış, gizemli yabancıya doğru baktığını gördü, Raskolnikov’u görür görmez ona doğru döndü ve “Senin işlerini yapıyorum, iki şişe votkayla zor kurtulursun…”

Raskolnikov bir şey demedi, gizemli yabancı sol omuzu üzerinden ona doğru bakarak, “Tefecinin boynundaki kordonu bir çek bakalım, onun ucunda para kesesi olacaktı.”

Raskolnikov korkuyla açılmış gözlerle etrafına bakan Lizaveta’ya bakmamaya çalışarak koltuğun yanına düşmüş olan tefeci kadının yanına gitti, kadının boynunda bir kordon olduğunu fark etti, sağ eliyle uzanıp almaya çalıştı ama kordon epey sağlam olacak ki hemen kopmadı, Lillipotti’nin yanında, kapının hemen arkasındaki baltayı gördü, onu almak için doğrulacaktı ki gizemli yabancı:

“Baltaya gerek yok Rasko, iyice çek, içerde bir yere takılmış olacak…”

“Denedim ama çıkmadı, baltayla kesmem gerek…”

Gizemli yabancının ve hala elindeki iple hiç sesini çıkarmadan, itiraz etmeden öylece onlara bakan Lizaveta’nın arkasındaki Lillipotti’ye aldırmadan kapının yanına doğru iki adım attı, baltasını aldı, tekrar tefeci kadının yanına döndü ve iki dakika uğraşsa da kadına hiç dokunmadan kordonu kesebildi, kordonun bir ucu sağ elindeydi: gizemli yabancı yanılmamıştı, bu kordonun hemen ucunda küçük bir para çantası takılıydı.

“İki haç ta olacaktı ipin ucunda,” dedi gizemli yabancı sakin bir ses tonuyla.

Raskolnikov ipi biraz daha çekti, gizemli yabancının haklı olduğunu gördü, birisi tahtadan, birisi bakırdan iki haç ve mine işlemeli bir ermiş tasviri de takılıydı ipin ucunda,  güderiden: kenarları ve asma yeri madeni küçük para çantası bunlarla yan yanaydı. Bu sonuncu para çantası para doluydu. Çantayı gizemli yabancıya gösterdi, gizemli yabancı cebine koymasını söyleyince hiç düşünmeden çantadaki paraları cebine attı, çantayı ve haçları ise tefeci kadının üzerine fırlattı, sonra baltasını alarak doğruldu, gizemli yabancıya ve Lillipotti’ye bakmaya başladı.

Sonra hiç düşünmeden elindeki baltayla hızla gizemli yabancının yanından geçti, çok hızlı hareket ediyordu, hızla tefeci kadının yatak odasına geçti ve elindeki baltanın arkasını tefeci kadının komodininin üzerine indirdi, ellerinin titrediğini fark etti, gizemli yabancı dolabın kapağını açmıştı ama bu komodin nedense bir türlü açılmamıştı. Neden açılmıyordu bu komodin, baltayı tekrar komodinin üzerine indirdi, yarısı yanmış bir mum yukarıya doğru zıplamış ve kadının yatağının üzerine düşmüştü.

Neden uygun vuruşu yapamıyordu bu komodinin üzerine, ne zaman baltayı indirse komodinin kenarına çarpıyor, balta yana doğru savruluyordu, bir türlü kırılmıyordu komodin.

Gizemli yabancı içeriye doğru girerek, sakin bir ses tonuyla:

“Uğraşma o komodinle,” dedi, sonra eliyle yatağın altını göstererek:

“Yatağın altında sandıklar var, onları gördün mü, onları bir çek bakalım…”

Raskolnikov geçen gelişinde de kadının elindeki anahtarların bazılarının bir komodinden çok, çelik kilitli bir sandığa ait olabileceğini düşünmüştü, hemen baltayı yatağın kenarına bıraktı, karyolanın altına girdi, orada büyükçe iki sandık ve küçük bir çelik para kasası durduğunu gördü.

AffetmiyorumAffet Rakolnikov! Ve Lizaveta Ivanovna.