“Kente Yabancılaşma” Kavramı ve Wim Wenders; Alice Kentlerde, Filminin Bir Analizi | Wim Wenders, Alice in the Cities: Alice in den Stadten

“Kente Yabancılaşma” Kavramı ve Wim Wenders; Alice Kentlerde, Filminin Bir Analizi | Wim Wenders, Alice in the Cities: Alice in den Stadten

Anahtar Kelimeler: Wim Wenders, Alice Kentlerde, Alice in den Stadten

Fenomenolojik Ön Giriş:

Röportaj yapmak için ABD’ye gidiş. Devasa kentler. Devasa binalar. Her şeyin artık yabancı gelmesi: kendinin bile. Fotoğrafını çektiğin nesneler tarafından sürekli boşluğa itilme. Her şeyin itici gelmeye başlaması. Geri geri giderek ileriye kaçış. Kimliği kaybetme. Kimsin, kimliğin kim? Hiçbir amaç taşımadan kentlerde dolaşma. En iyisi ülkem dediğin yere dönmen. Yalnız olarak mı? Elbette değil. Havaalanının döner kapısında küçük bir kız görüyorsun. O da senin gibi amaçsız. Sonra bir umutsuz kadın: küçük kızın annesi. Onlar da senin gibi Almanya’ya gidecek ama grev nedeniyle uçuşlar iptal olmuş. Amsterdam’a uçup oradan Almanya’ya gidebilirsiniz ancak. Küçük kızın annesi Lisa İngilizce bilmediği için ona rezerve sırasında yardım ediyordun. Birbirinizi anlıyor musunuz? Sonra Lisa ve Alice’i daha önce kaldığın bir otele yerleştiriyorsun. Ya sen ne yapacaksın? Sevgilini görmeye gidiyorsun ama o artık orada kalamayacağını söylüyor. Sen tıpkı bir fotoğraf ve gösterdiği şey gibi, gerçek ile olan bağını çoktan kaybettin. Gösterilenin fotoğraf kağıdına basılı olması gerçeğinin de orada olduğu anlamına gelmiyor. Ne yapacaksın şimdi? Lisa’nın yerleştiği otele gidiyorsun. Lisa sana kapıyı açıyor. Orada kalabilirsin. Seninle sevişemem ama yatağımı paylaşabilirim, diyor Lisa. Geceyarısı T.V. karşısında notlar alıyorsun. Reklamlar bitince başlayan programlar dahi reklam kokuyor artık. Sabah uyanıyorsun, Lisa senin uyandığını bilmiyor. Bir not yazıp çıkıyor. Kapı kapanınca kalkıp nota bakıyorsun: Saat 1’de Empire State Building’in tepesinde olacakmış. Oraya gidiyorsunuz küçük Alice ile. Elbette Lisa gelmiyor. Hava da serin. Otele dönüyorsunuz, ta ta ta taaam: Lisa bir saat önce otelden ayrılmış, bir de not bırakmış: Hans (sevgilisi) histerik davranıyor. Onu yalnız bırakamam. Lütfen Alice’i yanında götür, yoksa asla ayrılamayacağım. İki gün sonra… Amsterdam’da görüşürüz. O sevgilisi ile görüşecek. Bir şeyi çözmeden gelemez. Alice ile önce Amsterdam’a gidiyorsun. Havaalanının yanında pahalı bir otele yerleştiniz. İki gün bekliyorsunuz. Alice sana biraz Amsterdam’ı gezdirdi. Amsterdam’dan hoşlandın mı? Pek sayılmaz dostum, daha tekne gezisi bitmeden tekneden indiniz sonuçta. Bak Alice sana soruyor? Nereye? Otele dönüyoruz, diyorsun. Peki neden? Çünkü kentler senin için bir şey ifade etmiyor. Alice açıkmış. Onu ucuz bir lokantaya götürüyorsun çünkü paran bitmek üzere. Alice orada yemek istemiyor. Neden orada yiyeceksiniz? Param bitmek üzere diyorsun. Peki neden pahalı bir otelde kalıyoruz diye soracak Alice. Çünkü havaalanına yakın, diyorsun. Otele döndünüz İki gün sonra havaalanına gidiyorsunuz ama Lisa elbette gelen uçakta yok. Alice tuvalete kendini kapatıp ağlıyor. Şimdi ne yapacaksın? Alice’e büyükannesinin Almanya’nın neresinde olduğunu soruyorsun. Bir rehber çıkardın. A’dan Z’ye bütün şehirlerin isimlerini söylüyorsun. En sonunda Wuppertal geliyor. Alice hatırlıyor. Peki Wuppertal’ın neresinde? Tam yerini bilmiyorum ama gidince bulurum. Peki şimdi ne olacak? Haydi Wuppertal’e gidiyoruz. Peki yaşamın değişecek mi?

 

YABANCILAŞMA KAVRAMINA BİR YABANCILAŞMA:

Yabancılaşma kavramı: Yabancılaşma aslında doğadan kopmak demek değil mi? Doğadan uzaklaşıp kendine bir ikinci dünya kurma çabasındasın. Kendine bir kültür gerekli. Kendine bir toplumsal yapı gerekli. Peki yabancılaşma zorunlu bir süreç mi barındırır? Kendine ikinci bir dünya kurma çabasına girdiğinde bu zorunluluk olmaya başlar. Böyle kalsa iyi… Bir de endüstriyel kapitalizmin oluşturduğu bir yabancılaşma vardır, oluşturduğun bu ikinci doğa içinde bile kendine yabancılaşmak zorunda kalırsın… Böyle kalsa iyi… Toplumun üretim ve piyasaya sürüm ilişkileri içerisinde kala kalırsın, çıkış aradığında da karşına toplumsal iş bölümü çıkar, böyle kalsa iyi, işin tuhaf yanı toplumsal iş bölümü içerisinde ürettiğin-ürettirildiğin şeyler vasıtası ile tekrar bir yabancılaşmaya uğrarsın, ürünün oldukça ürün olursun, onlar sen olmaya başlar… Böyle kalsa iyi mi?

 

PRELÜD:

1.

Alice Kentlerde (Alice in the Cities),  öncü yönetmen Wim Wenders’in yol filmleri üçlemesinin ilk filmi. Senaryosu Wenders ve Veith vo Fürstenberg’e ait, görüntü yönetmenliğinde ise Wenders filmlerinin olmazsa olmazı olan Robby Müller var ve film bir Arriflex BL film kamerasıyla 16 mm film formatına siyah beyaz olarak çekilmiş. Filmin epey düşük bir bütçe ile çekildiğini söylemek mümkün, benim de favori oyuncularımdan olan az söz çok oyunculuk ve mimik ile çarpıcı anlatım olanakları sağlayan Rüdiger Vogler, üçlemenin diğer iki filminde de olduğu üzere başrolde, Yella Rottländer çocuk oyuncu, Lisa Kreuzer ise annesi rolünde.

 

Filmin en unutulmaz (tabii bize göre) sahnelerinden birisi:

2.

Filmin ses atmosferini çarpıcı biçimde “boşlukla biçimlendiren” (çoğu zaman gitar arpeji dahi yeten…) Alman psychedelic rock grubu Can’i unutmak ise mümkün değil.

3.

Filmi renkli düşünmek pek mümkün değil, siyah beyaz olması anlatıma büyük bir güç katıyor ki bunda görüntü yönetmeni Robby Müller’i payı büyük, filmin önceleri renkli olarak çekilmesi düşünülmüş, hatta hemen tab yapan makinelerin üretici Polaroid filme sponsor olmuş ama Robby Müller rengin bu film için uygun olamayacağını düşünmüş, siyah beyaz dönülmüş, buna rağmen Polaroid filmden sponsorluğunu çekmemiş ve sonuçta filmde de gördüğümüz üzere Polaroid’in o yıl piyasaya verdiği SX-70 modeli anlık fotoğraf makinesi filmin birçok sahnesinde “ürün yerleştirme” olarak gözümüze çarpıyor.

Giriş:

4.

Film, bir yayınevi için çalışan bir fotoğrafçının Amerika’da aradığını bulamaması ve bu arayış sırasında amaçsızlaşması üzerine kurulu, ne yayınevinin istediği metni (Amerika manzaraları…) hazırlayabiliyor ne de isteği kareleri pek çekebiliyor, sahil kenarında oturmuş; çektiği fotoğraflara bakıyor filmin ilk sahnesinde ve hiçbirinin gerçeği yansıtmadığını düşünüyor, sonra bir otele gidiyor, amaçsızca odanın içerisinde dolaşan T.V. sesi, arada bir uyanıp T.V.’ye bakıyor, sonrasında T.V.‘yi yere atıyor (haberleri kırma isteği mi…), ertesi gün Almanya’ya dönmek için aracını satıyor:

28

00:13:46,399 –> 00:13:47,546

300 dolar eder.

29

00:13:53,802 –> 00:13:55,436

Daha fazla alabileceğimi düşünmüştüm.

Sonrasında editörü ile görüşüyor ve neden istenen metni yazmadığını anlıyorum:

37

00:17:02,524 –> 00:17:03,567

Merhaba Phil.

38

00:17:04,922 –> 00:17:06,382

Hikâyen nasıl gidiyor?

39

00:17:07,053 –> 00:17:08,347

Henüz bitirmedim.

40

00:17:08,865 –> 00:17:10,418

Ne zaman bitirebilirsin?

41

00:17:10,432 –> 00:17:13,727

Birçok fotoğraf çektim ve not aldım…

42

00:17:14,270 –> 00:17:15,563

…yeterli malzemem var.

43

00:17:15,814 –> 00:17:19,400

Fotoğraf çekmen gerekmiyordu, sadece hikâyeyi yazacaktın.

44

00:17:21,112 –> 00:17:22,947

Evet, biliyorum.

45

00:17:24,240 –> 00:17:27,493

Ama bu hikâye gördüğümüz levhalar ve…

46

00:17:28,035 –> 00:17:29,453

…manzaralar hakkında.

Sonra hikayeyi Almanya’da bitireceğini, bugün oraya uçacağını söylüyor, ardından havaalanına gidiyor ve iniş personelinin grevi olduğu için hiçbir şirketin Almanya’ya uçmadığını öğreniyor, yine de bir çözüm öneriyor danışmadaki kadın:

81

00:20:06,764 –> 00:20:10,230

Sizi mümkün olduğu kadar yakın bir yere yollarız, mesela Amsterdam’a…

82

00:20:10,236 –> 00:20:11,736

…oradan otobüse binebilirsiniz.

Bu sırada küçük kızı Alice ile birlikte Almanya’ya gitmek isteyen ve sevgilisinden yeni ayrılmış bir kadın ile tanışıyor, o da Amsterdam üzerinden Almanya’ya gitmeye karar veriyor:

99

00:21:07,155 –> 00:21:11,077

Bana uçakta yer ayırtır mısınız?

İngilizcem çok kötü.

Sonrasında birlikte daha önce kaldıkları otele gidip Lisa ve Alice için bir oda ayırtıyorlar, Philip sevgilisinin yanında kalmak için onun evine gidiyor ama ondan orada kalamayacağını öğreniyor, bir süre tartışıyorlar, ardından otele dönüyor, koridorda onun kırdığı T.V.’yi götüren bir görevli, Lisa’nın odasının kapısını çalıyor, Lisa ona bu gece orada kalabileceğini söylüyor, ertesi sabah Lisa bir not bırakarak erkenden otelden ayrılıyor.

213

00:35:53,649 –> 00:35:57,653

Saat 1’de Empire State Building’in tepesinde olacağım.

 

Philip ve küçük Alice oraya gidiyorlar ama elbette Lisa’yı orada bulamıyorlar, o andan itibaren Lisa’nın Almanya’ya hemen dönemeyeceği anlaşılıyor, otele döndüklerinde Lisa’nın bir saat önce otelden ayrıldıklarını öğreniyorlar:

223

00:39:26,512 –> 00:39:27,680

Henüz ayrılamam.

224

00:39:27,931 –> 00:39:30,517

Hans histerik davranıyor. Onu yalnız bırakamam.

225

00:39:30,976 –> 00:39:33,395

Lütfen Alice’i yanında götür, yoksa asla ayrılamayacağım.

226

00:39:33,812 –> 00:39:35,523

İki gün sonra…

227

00:39:35,857 –> 00:39:37,816

…Amsterdam’da görüşürüz.

 

Öğleden sonra Philip ve Alice havaalanındalar, film boyunca olduğu gibi Alice yine acıkmış, Philip’ten yiyecek bir şey almasını söylüyor, uçakta adam asmaca oynuyorlar:

265

00:46:27,484 –> 00:46:30,362

Kelime neydi?

266

00:46:33,032 –> 00:46:34,242

“Rüya.”

267

00:46:34,492 –> 00:46:37,077

Rüya.

Bu kelime sayılmaz.

268

00:46:37,537 –> 00:46:39,372

Sadece somut şeyler.

Sonra Amsterdam’a varıyorlar, saat farkı nedeniyle orada zaman sabahın beşi, uyumak için havaalanına en yakın otele gidiyorlar, Alice saat on birde Philip’i uyandıracak, uyandıklarında Alice gördüğü düşten bahsediyor, ardından Amsterdam’ı gezmek için çıkıyorlar, daha önce Alice burada yaşamış, Philip’e onu gezdirebileceğini söylemişti, bir sokakta Philip’in fotoğrafını çekiyor küçük Alice:

301

00:52:41,485 –> 00:52:44,572

Senin bir fotoğrafını çekmek istiyorum.

302

00:52:59,256 –> 00:53:02,969

Böylece en azından neye benzediğini bilirsin.

Kanalda tekne turuna katılıyorlar, Philip tur bitmeden tekneden iniyor, Alice de yanında:

309

00:54:05,288 –> 00:54:08,959

– Hadi otele geri dönelim.

– Ben acıktım.

Philip fazla parası kalmadığı için ucuz bir yere gidiyor, Alice ucuz bir yerde yemek istemediğini söylüyor, orada tartışıyorlar, sonra otel dönüyorlar, Alice ışık açık olmadan uyuyamayacağını söylüyor:

344

00:57:45,034 –> 00:57:49,081

Korkudan korkuyorum.

Bu tema üçlemenin diğer filmlerinde de karşımıza çıkacak, ertesi sabah havaalanına gidiyorlar ama Lisa’nın gelmediğini öğreniyorlar, Alice tuvalette ağlıyor, Philip zorlukla onu dışarıya çıkarıyor, bu sırada kapıdan onlara bakan kadının bakışları epey anlamlı, Philip onu büyükannesine götüreceğini söylüyor, bir haritadan birçok yerin adını sayıyor, Alice büyükannesinin nerede olduğunu hatırlamasını söylüyor, en sonunda w’ye geliyorlar, Alice en sonunda: “Wuppertal” olduğunu söylüyor:

383

01:02:57,176 –> 01:03:00,347

Peki Wuppertal’ın neresinde?

384

01:03:12,150 –> 01:03:17,740

Tam yerini bilmiyorum ama gidince bulurum.

Sonrasında bir berbere gidiyorlar, Alice tercüme! yapıyor, Philip uçlarını kısaltmasını söylese de en sonunda farklı bir şeye karar veriyorlar, berber anlamadım, ne yapayım, diye soruyor Alice’e: yıkayayım mı, Alice de umursamaz bir tavırla, iyi olur, diyor… Ve berber, Philip’in saçını yıkıyor, sonra saçları kabarmış halde otobüs penceresi önünde oturan bir Philip var kadrajda, otobüs ile “uçsuz bucaksız dar sokaklarda” dolaşmaya başlıyorlar büyükannenin evini bulabilmek için:

404

01:05:48,617 –> 01:05:51,663

Ama büyükannemin nerede yaşadığını biliyorum.

405

01:05:53,832 –> 01:05:57,211

Yanından geçtiğimizde gösteririm.

Hava kararınca bir otel bulup oraya yerleşiyorlar, Philip baştan hikaye bilmediğini söylese de Alice’e bir hikaye anlatıyor, ertesi sabah bir yerde kahvaltı ediyorlar, Alice gelen mısır gevreğini beğenmiyor, sütünü kendisi karıştıracakmış, Philip yeni bir kase ve bir de bir fincan çay istiyor, Alice’e baktı şimdi; araç kiraladığını söylüyor:

451

01:11:22,826 –> 01:11:26,120

Bir araba kiraladım böylece şehirde gezebiliriz.

452

01:11:26,662 –> 01:11:28,999

Bu şekilde evi kesin buluruz.

453

01:11:29,416 –> 01:11:32,169

Gördüğüm zaman hatırlarım.

Sonra yola çıkıyorlar, Philip daha önce kaldığı otelin oda anahtarını buluyor, anahtarı iade etmediğini fark ediyor, tüm gün dolaşıyorlar ama Alice sokaklardaki evlere pek dikkatini vermiyor gibi görünüyor, sonra susadığını söylüyor, bir kafeye giriyorlar:

477

01:16:13,693 –> 01:16:16,863

– Sipariş ver o zaman.

– Büyük bir dondurma.

478

01:16:17,405 –> 01:16:19,449

Kremşantili mi olsun?

479

01:16:23,954 –> 01:16:27,459

– Susadığını sanıyordum.

– Dondurma yemeyi tercih ederim.

480

01:16:53,363 –> 01:16:55,991

Büyükannem Wuppertal’da hiç yaşamadı.

481

01:18:27,467 –> 01:18:29,428

Harika.

Philip epey öfkeleniyor, Alice’i polise götüreceğini söylüyor:

486

01:19:15,229 –> 01:19:18,024

Sana Amsterdam’da

kalmak istediğimi söylemiştim.

487

01:19:20,402 –> 01:19:22,822

Hem yapacak neyin var ki?

488

01:19:23,656 –> 01:19:26,951

Tek yaptığın not defterine bir şeyler karalamak.

489

01:19:43,094 –> 01:19:45,138

Seni polise götürüyorum.

490

01:19:47,223 –> 01:19:50,060

Sana benden daha çok yardımcı olabilirler.

Ardından polis merkezine gidiyorlar. Philip orada Alice’den ayrılıyor, binadan isteksiz tavırlarla çıkıyor, her an geri dönecek gibi görünse de geri dönmüyor, Chuck Berry’nin konserine gidiyor, akşam otele dönüp tam araçtan ineceği sırada yan kapı açılıyor ve Alice ile karşılaşıyor:

498

01:24:20,530 –> 01:24:22,366

Artık büyükannemin nerede yaşadığını biliyorum.

Küçük kız, polis sorgusu sırasında kimi şeyleri hatırlamış, annesinin soyadı Krueger’miş, Van Dam değil, ve büyükannesi Ruhr bölgesinde yaşıyormuş, sonra yola çıkıyorlar, Alice bir fotoğraf gösteriyor, büyükannesinin evinin fotoğrafı, şimdi evi bulmaları epey kolay olacak, Philip’de çocukken Ruhr bölgesinde yaşadığını söylüyor, orayı biliyormuş, iki katlı eski evlerin olduğu bir alana geliyorlar, sokakta rastladıklarına fotoğrafı gösterip evi görüp görmediklerini soruyorlar, kimse bilmiyor, Alice bir taksiciye sormaları önerisine bulunuyor, taksici birkaç yer söylüyor:

569

01:32:50,560 –> 01:32:52,395

Oberhausen’da olabilir.

570

01:32:56,734 –> 01:32:57,985

Hey, bekle!

571

01:32:58,235 –> 01:33:02,490

– Gelsenkirchen’de de olabilir.

– Teşekkürler.

01:33:03,158 –> 01:33:05,118

Ya da Erdbrueckenstrasse’de.

Biraz daha bekleseler bir dahaki sefere taksici kesin Hamburg’dadır diyecek sanki, taksicinin yanından uzaklaşıyorlar, ne tarafa gidecekler şimdi:

575

01:33:11,125 –> 01:33:15,213

Önce hangisine gidiyoruz?

Oberhausen mu yoksa Gelsenkirchen mi?

576

01:33:16,297 –> 01:33:19,175

Önce Oberhausen’a.

Arabayı takip eden bisikletli küçük çocuk sahnesi nedense Tarkovsky’nin Nostalghia’sındaki merdivenlerde koşan Zoe’nin sahnesini hatırlatıyor.

Sonra bir yerde kendi fotoğraflarını çekiyorlar, bu sahne çok hoş, önce Alice gülüyor, Philip gülmeden makineye bakıyor, onu gören Alice ikinci pozda gülmeden makineye bakarken Philip gülerek bakıyor derken son pozda ikisi de gülerek makineye bakıyor:

585

01:35:36,621 –> 01:35:39,374

Bunları sevdim.

Polis merkezinde gülememiştim.

En sonunda evi buluyorlar:

587

01:35:53,765 –> 01:35:55,517

– Dur! İşte şurası!

– Ne?

588

01:36:13,579 –> 01:36:15,414

İnanılmaz!

589

01:36:47,867 –> 01:36:50,579

Evde İtalyan bir kadın yaşıyor.

590

01:36:51,038 –> 01:36:53,999

İki yıldır orada oturduğunu söyledi.

591

01:36:55,459 –> 01:36:58,087

Büyükannem hakkında hiçbir şey bilmiyor.

592

01:37:04,303 –> 01:37:06,180

En azından artık yüzmeye gidebiliriz.

Plajda bir kadın ile tanışıyorlar, Alice yine acıkıyor ve kadı ona bir muz uzatıyor, Philip de yanlarına geliyor, gece onun evinde kalıyorlar, Philip kadın ile birlikte uyuyor, sabah onları gören Alice bu durumu epey kıskanıyor ve erkenden Philip’i uyandırıyor, yola çıkıyorlar, Philip ailesinin yanına gitmeye karar veriyor, Alice susayınca bir büfede duruyorlar, Philip gazetede bir haber görüyor:

642

01:45:02,254 –> 01:45:05,216

Dokuz yaşındaki kız polis tarafından aranıyor. Ailesini bulmasına yardım etmek…

643

01:45:05,717 –> 01:45:09,929

…için dün genç bir adam Alice Van Dam’ı polis merkezine getirdi.

644

01:45:10,597 –> 01:45:13,601

Gözlem altında tutulmayan çocuk kaçtı!

Philip’in ailesi Rhine’ın karşı tarafındaymış ve feribotla geçeceklermiş, feribotta Philip fotoğraf çekiyor, o sırada karakoldaki polis onları görüp yanlarına geliyor neden onlara haber vermediğini soruyor, küçük kızın büyükannesi bulunmuş, annesi de gelmiş:

664

01:47:34,258 –> 01:47:39,096

Çocuğu en yakın tren istasyonuna götürmek ve Münih’e…

665

01:47:39,847 –> 01:47:42,225

…giden bir trene bindirmek için emir aldım.

İstasyonda Alice Philip’e para veriyor, sonra yola çıkacaklar:

674

01:49:09,031 –> 01:49:10,991

Senin biletin için.

675

01:49:35,185 –> 01:49:37,354

Münih’te ne yapacaksın?

676

01:49:42,277 –> 01:49:45,530

Hikâyeyi bitireceğim.

677

01:49:48,658 –> 01:49:50,076

Karalamanı mı?

678

01:49:57,209 –> 01:49:59,671

Peki sen ne yapacaksın?

Bu son sahne çok hoş bir helikopter çekimi ile veriliyor, tren uzaklaşırken biz de gittikçe trenden uzaklaşıp gittikleri yönü: geçit vermez sıradağları görmeye başlıyoruz.

 

Filmden aldığım ekran görüntüleri:

Yönetmen	Wim Wenders
Yapımcı	Peter Genée
Senarist	Wim Wenders Veith von Fürstenberg
Oyuncular	Rüdiger Vogler Yella Rottländer Lisa Kreuzer
Müzik	Can
Görüntü yönetmeni	Robby Müller
Kurgu	Peter Przygodda
Stüdyo	Wim Wenders Produktion WDR Televizyonu
Cinsi	Sinema filmi
Türü	Dram, yol filmi
Renk	Siyah-beyaz
Yapım yılı	1974
Çıkış tarih(ler)i	3 Mart 1974, Batı Almanya Nisan 1987, 6. Uluslararası İstanbul Sinema Günleri
Süre	110 dakika
Ülke	Batı Almanya
Dil	Almanca, yer yer İngilizce ve Hollandaca
Bütçe	500,000 Alman Markı
Devam filmi	Falsche Bewegung (Yanlış Davranış, 1975)
Diğer adları	Alis Kentlerde (Türkiye) Alice dans les villes (Fransa) Alice nelle città (İtalya) Alicia en las ciudades (İspanya) Alice in the Cities (ABD)

Altyazı:

 

ALICE IN THE CITIES They never really show what it was you saw. Blowing away everything you can’t stand. Talking to yourself – that’s actually more like listening than speaking. l’ve never heard the ending. l’m not finished yet. l took lots of photos and notes, l have enough material. You weren’t supposed to take photos; just write a story. Yes, l know. But the story’s about things you see – about signs and images. You’ve been on the road for four weeks and all you have is a pile of pictures. You were supposed to write, man. Photos, l could have gotten anywhere. You were supposed to write about the American scene. l keep getting telexes from the publisher. l look like a fool. So how about it? l’m not finished yet, that’s all. When you drive across America something happens because of all the images you see. The reason l took so many photos is part of the story. l can’t explain it right now. Tell that to the publisher. You missed the deadline as far as l’m concerned. l’ll finish the story in Germany. l’m flying there today. Do you have money for a ticket? Just enough for one ticket. But maybe you could give me an advance anyway. My dear friend, you’ll get sweet nothing. And take your picture postcards. l’ll tell the publisher you’ll be in Munich, and then l’m through with it. Because of the strike. But l didn’t know there weren’t any planes to Germany. But l must return today. She said we can go to Amsterdam. Of all places. l was there long enough. lt’s the only way. When’s the next flight? Tomorrow afternoon. We can’t fly until tomorrow and only to Amsterdam. We haven’t been there in ages. Are you from Holland? We used to live there. Could you book a flight for me? My English is so bad. First name. Won’t you wait with us? l don’t know if l could stand it otherwise. Sure, but l’m not very entertaining. You could be dumb for all l care. What does he want from us? What do you have against him? Don’t you think he’s nice? l don’t have anything against him, but what is he after? He helped us at the travel office. You could act a bit nicer. lf you spoke English, things would be easy. That was quick. – No one answered. – Who didn’t answer? – Did you make up your mind? – Not a hamburger! – What then? – A hot dog! l hope the hotel isn’t expensive. No, l used to stay there myself. Why are you so eager to get away? l just want to go back to Germany. l just split up with a man. l don’t want to talk about it now. – l’ll see you tomorrow. At the airport. – And breakfast? OK. l’ll call you here tomorrow morning. For sure? l rang up a few times. Aren’t you feeling well? No. l made a mess of things. lt was a horrible trip. Soon as you leave New York, nothing changes any more. Everything looks the same. You can’t think any more, especially the thought that things could ever change. l completely lost my bearings. l thought it would go on forever. Some evenings, l was sure l would turn back the next morning. But then l would keep on going and listening to that sickening radio. At night in the motel, which looked like all the others l’d watch that inhuman TV. l lost touch with the world. You did that long ago. You don’t have to travel across America for that. You lose touch when you lose your sense of identity. And that is long gone. That’s why you always need proof, proof that you still exist. Your stories and your experiences – you treat them like raw eggs. As if only you experience things. And that’s why you keep taking those photos. For further proof that it was really you who saw something. That’s why you came here. So somebody would listen to you and the stories that you’re really telling yourself. That’s not enough in the long run, my dear… True. Taking Polaroids does have something to do with proof. Waiting for a picture to develop, l’d often feel strangely ill at ease. l could hardly wait to compare the finished picture with reality. But even comparing them wouldn’t calm me. The pictures never caught up with reality. You can’t stay here. l went on as if l were possessed. You really are out of touch. You can’t stay, understand? Are you serious? Yes, my friend. l can’t help you. l’d like to comfort you, though. l don’t get it. l don’t get how to live either. No one showed me how. When you come to an intersection in this city, it’s like coming to a clearing in the woods. l have to get a room here, too. – Look. – My friends… l’ll bet you l can blow it out. Never. Watch. Show me your watch. You cheated! Just for that you have to go up there with me. Go to bed now. You can stay here with us. There’s plenty of room. ln the past two years, we lived in four different cities. Where? Now he’s worked here for three months and wants to stay in America. But l don’t think he believes l’m serious. He probably thinks l’ll come home this evening, cry, and then Mommy be OK again. lsn’t he Alice’s father? Alice told me a joke at lunch. Heard this one? Do you know how to fit four elephants into a red VW? l can’t sleep with you, but l’d like to share the bed with you. What are you writing? The inhuman thing about American TV is not so much that they hack everything up with commercials, though that’s bad enough, but in the end all programmes become commercials. Commercials for the status quo. Every image radiates the same disgusting and nauseating message. A kind of boastful contempt. Not one image leaves you in peace, they all want something from you. When l told Hans l wanted to leave him he said everything’ll be fine once we get an apartment in New York. lf he wants you, he should go with you. He says he’d rather kill himself. l’ll be on top of the Empire State Building at 1:00 pm. Your jacket is way too big. What have you got in there? Hot dogs? Now l get it. l guess we don’t have to wait here any longer. Do you have another dime for me? No. We have to go back to the hotel. lsn’t Mommy coming any more? Hey! You can’t do that. The lady left the hotel an hour ago. l can’t go yet. Hans is hysterical. l can’t leave him alone. Please take Alice with you or l’ll never get away. See you in Amsterdam, day after tomorrow. Who wrote to you? – Your mother. – What did she say? That she’ll catch up with us in Amsterdam. l saw all this the day we arrived. Do you have all you need in that suitcase? Do you like flying? l like the food it’s wrapped up so nicely. l’ve been looking all over for you. Couldn’t you get me something to eat? We’ve got to go. That’s our flight. Are you glad to be going home? l don’t know. l’d just as soon stay in New York. Why don’t you then? No more money left, that’s why. There’s nothing on it. Wait a few minutes. Then it will appear real clear. What did you ask the stewardess? l asked for an aspirin. Mommy gets her headaches even before the flight. Maybe l should’ve eaten something. See! That’s a lovely picture. It’s so empty. ls there an ”L”? ls there an ”E”? Yes. Only one? Yes. One ”E”. It isn’t ”CREEP”. ls there an ”H”? No. – An ”F”? Oh, l said that already. – Yes, you did say that. ls there an ”O”? No. One more mark and you’re hanged. “I”?. Nope. What’s the word, then? Dream. Dream. Those words don’t count. Only things that really exist. Why do they have different time here? You can see why. It’s broad daylight. At midnight? Believe me it’s five in the morning. Do we go to sleep again? At the hotel nearest the airport. No matter what it costs. l’m not tired any more. l’m sure l can’t go to sleep. When do you want me to wake you? At eleven. Yes, thank you. Can l use your toothbrush? lf you don’t mind. Let’s go into town and buy one. For a toothbrush? You’re nuts. Do you want to stay in the hotel? Yes. l could show you the city. l used to live here, you know? l had a funny dream. l turned on the TV set and l sat down in a chair. l tied myself to it and then suddenly a scary movie came on. l couldn’t untie myself. l couldn’t turn off the TV. l couldn’t close my eyes, either. l couldn’t untie myself. So l had to watch the film. Tell me something about yourself. l wouldn’t know what. You really don’t know anything that you could tell me? How old are you? l want to take a picture of you. So you’ll at least know what you look like. Will you take a picture of Mommy when she arrives at the airport? We’ll have to get up early. At the next stop, we’re going to get off again. But the tour isn’t over yet. You haven’t seen anything. l don’t want to see anything. – Let’s get back to the hotel. – l’m hungry. You walk too fast. l find Amsterdam much prettier than New York. Maybe. Food! You never think about anything else. l want to eat! Do we have to eat in such a cheap restaurant? l hardly have any money left. Then why are we staying in such an expensive hotel? Because it’s right next to the airport. lt’s all in Dutch. l can’t read it. You’re a big help. You wanted me to read it. l don’t want to eat here. lt was you who wanted to eat. l wanted to eat but not just anything. – What then? – Something decent. Listen, l’m in no mood to be bugged by you. Because of you, l’m running around in circles. That’s not my fault. You’re stupid, you are. Sourpuss! You’ll be glad to get rid of me, won’t you? Don’t be so silly. Come on, l’ll read to you. l can read by myself. Do you leave the light on at night? Why, what do you mean? Do you want a light on? Yes. l can’t sleep without a light on. l’ll leave on the bathroom light and the door open a crack. What’s the matter? Fear. What kind of fear? Are there different kinds? Yes. l’m afraid of fear. Why are you afraid of that? Why? Aren’t you cold? Could you dry yourself in the other room? l need the loo. What are the matches for? So it won’t stink. The passengers from New York disembarked long ago. Your mother wasn’t on the passenger list. Let’s go to the information desk then we’ll decide what to do. ls that your little girl in there? She’s been crying her eyes out. lt’s all right for you to come in. Open up. Alice, please come out. Why didn’t she come? She’ll be on the next plane for sure. We’ll go to information. They’ll take care of it. What will they take care of? – They’ll help you. – You just want to get rid of me. But, Alice, l can’t wait here forever for your mother to come. But you expect me to. Where else do you want to go? l don’t know. Didn’t you want to visit your grandmother? Yes. – Where does she live? – l don’t know. – You must be able to remember. – l can, too. You see. Well, then? Now it slipped my mind. Do you know which town at least? l’ve forgotten the name. Maybe she lives in Frankfurt. No. l’m already at ”W”. In Wiesbaden? ln Wuppertal? And where in Wuppertal? l don’t know exactly, but l’ll find it when we get there. How do you want your hair? Alice tell the barber not to cut it too short just to layer the ends. Don’t make it too short. He wants… ”Layer the ends”? l don’t understand. He wants it thinned? – l think it’s thin enough. – Should l wash his hair? – That’s a good idea. – What did he say? Nothing. When does our bus leave? At four. Alice, please, you must know your grandmother’s name. lsn’t it Van Dam? That’s my name. Grandma’s is different. What is your mother’s maiden name? What was her name before she got married? l don’t know. But l know where Grandma lives. l’ll show you when we pass it. Come on, Alice. It’s almost dark. We have to find a hotel. We’ll carry on tomorrow. Stop crying. Alice, don’t let it get you down. We’ve hardly begun to look. – We’ll go to the city registry tomorrow. – But l don’t know the name! Will you tell me a story? l don’t know any stories. Once upon a time there was a man… – Where did you get that radio? – l swapped it with the girl on the bus. Once there was a little boy who got lost. He went for a walk in the woods with his mother one lovely summer afternoon. And, as they came to a clearing, there was sunshine. His mother suddenly felt tired and wanted to rest. All of a sudden the little boy heard a rustling in the bushes and he found a hedgehog. He ran after the hedgehog until he came to a stream. And in the stream he saw a fish. He ran along the edge of the stream until he saw a bridge. On the bridge he saw a horseman… And then? The horseman sat very calmly on his horse and looked off into the distance. So the boy went onto the bridge and carefully walked around the horse. The rider rode slowly away and the boy ran after him until he lost sight of him. Then he came to a highway with lots of trucks driving along it. The boy sat at the roadside until a truck stopped. The driver asked him if he’d like a lift. The boy was delighted and sat proudly next to the driver, who let him fiddle with the radio. And the boy rode as far as the sea. And at the sea he remembered his mother again. Alice? That’s not the way l like my cornflakes. They’re already soggy. l want to pour the milk myself. Bring her another bowl and a tea for me. l rented a car so we can drive around. That way, we’ll surely find the house. Once l see it l’ll recognize it. – What kind of car? – A Renault. A big one? l thought you had no more money. l found some expired Eurocheques. They didn’t notice at the car rental. Where’s that from? What? l forgot to hand it in. What did the house look like? lt was old. There were trees. Nothing else you’d remember? The stairway was dark. The car’s vibrating. What’s green and hops from tree to tree? Pay attention. You’ll never guess. Watch for the house. School is out. That’s the street where our hotel is. So? l’m thirsty. – A coffee for me. – l want something too. – Then order something. – A large ice cream. With whipped cream? – l thought you were thirsty. – l’d rather have ice cream. Grandma never lived in Wuppertal. Oh, terrific. Why didn’t you say that before? Do you think l’m crazy about driving little girls around and spending my last dime? l have better things to do. l told you l wanted to stay in Amsterdam. What is it you’ve got to do? All you ever do is scribble away in your notebook. l’m taking you to the police. They can help you better than l can. Sign here, please. ln case there are any questions, can you be reached at this hotel? lf you leave, please let me know where you’ll be. Excuse me you took my pen. Take care of yourself. They’ll find your grandma. Or your mother. Now l know where Grandma lives. You do? Then we’d better get out of here. Yes. A policeman came looking for me just now, but l stayed on the other side of the street. Yeech, that food they gave me at the police station! When the policemen were questioning me, l remembered that Mommy and l used to live in Wuppertal when l was little. Not Grandma. The police looked it up and l was right. And Mommy’s name wasn’t Van Dam, but Krueger. And then l remembered – l told this to the police – that we always took the train to visit Grandma. lt couldn’t have been very far because we always got back the same night. And when Grandma read to me the pages rustled as she turned them because tiny bits of coal came through the window. And then the policemen said it was very simple – Grandma lived in the Ruhr district. The Ruhr district. ls that big? Not particularly. We’ll manage it. l was at a rock and roll concert. Chuck Berry was singing. Ever hear of him? l think so. Do you like rock and roll? Yes. Slept enough? Scribbling again? Here’s your breakfast. And that’s the Ruhr district. There are a lot of ”Kruegers”, so we’ll have to know your grandma’s first name. Grandma. Didn’t l show you the photo? What photo? l didn’t show it to the police and l forgot about it. That makes things very easy. Of course. – Do you know the Ruhr district? – Yes. l lived here as a kid. l went to school here. But l haven’t been back for nine or ten years. You haven’t seen your parents for that long? Oh, sure. l see them sometimes. – But they no longer live there. – Where, then? On the other side of the Rhine. On the lower Rhine. Where are we going first? Essen. Good, l’m hungry. Doesn’t it ring a bell? No. We’ll just ask everybody if they know the house. Excuse me. Do you recognize this house? Could it be around here? l don’t know. lt’s not here. All these old houses are going to be pulled down so Krupp can build a new hospital… Thanks. lt’s too bad these lovely old houses have to be wrecked. They don’t bring enough rent. The empty spaces look like graves. ”House graves.” Have any of you seen this house? Let’s ask the cab driver. He should know. Do you know where this house is? l don’t know. Definitely not in Duisburg. Maybe in Oberhausen. Hey, wait! – It could be in Gelsenkirchen. – Thanks. On Erdbrueckenstrasse. Erdbrueckenstrasse. Next time it’s bound to be in Hamburg. Where are we going first? To Oberhausen or Gelsenkirchen? First to Oberhausen. Grandma’s place looked like this, only it had two storeys. You got a girlfriend? l feel like going swimming. How about you? The water’s probably dirty here. Do you want to stay in the back? Yes. It’s more comfortable. – Which city are we in? – Gelsenkirchen. In Erdbrueckenstrasse. This must be it. l like these. At the police station, l couldn’t laugh. – Did they take pictures of you? – Of course. – Stop! That’s it! – What? Unbelievable! An Italian woman lives there. She said she’s been there for two years. She doesn’t know anything about Grandma. At least we can go swimming now. You moron! You dirty dog! Fish face! Bed pisser! – Pukehead! – Stupid cow! Nanny goat! – Knucklehead! – Old hen! Nerve-wracking yak-yak! l wonder if people take you to be my father? Me? Why? l don’t know. What else could they think? l’ll ask that lady over there. Oh, no, you don’t! Do you think he’s my father? Never! No way. See? She doesn’t think so. And why not? Why not? – He’s too fat. – And he always pulls his nose. And he snores, too. He’s probably got flat feet. And he’s stone broke. Can’t even afford a decent meal. You little liar. You eat nothing but hot dogs, anyway. Are you hungry? Just what we needed. An invitation to dinner. That greedy brat. You act like you really were her father. True. That’s what she’s done to me. Unfortunately, the other bed is slightly lower. That’s dumb. Will you get up? At this hour? Yes. Please! lt’s only six. Are you nuts? Did you sleep well? Wouldn’t you have rather slept alone? The couch was already occupied. You were there first. What did you dream about? l’ll tell you later. Where to now? l haven’t got enough money for gas. We’ll go to my parents. l’m thirsty. Stop at the next kiosk, will you? Nine-year-old girl sought by police. To help find her parents, a young man brought Alice Van Dam to police headquarters yesterday. Left unobserved the child ran away!. The blonde, nine-year-old girl was wearing a blue Alaska jacket. How far is it to your parents’? Just across the Rhine. We’ll take the ferry. You haven’t taken any pictures for a long time. Since Amsterdam. Looking forward to seeing your parents? May l? There’s nothing on it. Just wait. You’d better explain all of this to me. What? Why didn’t you report back to the police? After all you brought the kid in yourself. What? Yeah, you didn’t come back. The police have known since yesterday where the grandmother lives. And the mother showed up, too. Only you and the child vanished. – How do you know all that? – l just spoke with headquarters. l’ve got orders to take the child to the nearest train station and put her on a train to Munich. – Is that so? – Yes? l’ll take the girl in my car. Tail me. How old are you? Nine. Got a ticket? Did you take the car back? Did you get some money back? The cheque just covered it. For your ticket. What are you going to do in Munich? l’ll finish this story. Your scribbling? And what’ll you do?

 

 

Comments

comments